:
🌷لاله های بی نشان🌷
از آن بالا نگاهی به شهر انداختم؛ مثل همیشه زیبا وآرام. چراغهای شهر مثل هلالی دورتادور تپه را گرفته بودند وگنبد زیبای امامزاده درمیان آنها خودنمایی میکرد.
تپه ای میان زمینهای کشاورزی ونخلستان، که دورتادورش را نخلها زینت داده بودند.
همیشه اینجا را دوست داشتم،مخصوصا شبها که زیباییش دوچندان میشد. اما راحت نمیشدرفت؛ یعنی امنیت و آرامش را بعضی جوانها -که نمیدانم خودشان وزندگی راچطور معنا کرده بودند- سلب میکردند.
ولی حالا مدتیست دو لاله بی نشان زینت بخش تپه شده وچون نگینی بر انگشتر میدرخشند.
آرامش، معنویت ومعنای زندگی حقیقی، حس خوبیست که به آدم منتقل میکنند.
هربار که اینجا می آیم وزیارت نامه میخوانم به خودم یادآوری میکنم که زندگیم مدیون خون هزاران شهید است؛ که زندگی چیزی فراتر از دید مادی ماست.
آمدن به این تپه حالا شور وحال دیگری دارد: سرسبزی اطراف، گنبد زیبای امامزاده وساعتی خلوت کردن باشهدا…
اینبار هم زیارتنامه خواندیم وکمی دور هم نشستیم. قبل از اینکه سوار ماشینها شویم وسرازیر شویم نفس عمیقی کشیدم واز آن بالا نگاهی به شهر انداختم…