همین یک ماه پیش بود که آمد. با آمدنش همان حس عجیب همیشگی راپیدا کردم. حس شادی و آرامش، همرا کمی دل نگرانی.
💼 چمدانش را گوشه ای گذاشت،2سطل بزرگ هم آورد 🗑
نگاهش کردم.برایم توضیح داد مثل هرسال:
این سطلها را میبینی؟ توی این هرچی کینه،کدورت،غیبت،تهمت،دروغ،سهل انگاری وعدم توجه و…داری بریز. 
حیف وجود توست که اینها را همراه داشته باشی،تو باید نور باشی
آخر ماه اینها را میبریم بیرون و دور میریزیم تا ازدستش راحت شوی.
اما این یکی، اگر دلگیری،دلشکستگی یا اشتباهی داشتی بریز. اینها بازیافتیست،میبرم خودِ خدا حلش کند،جواب دهد وببخشد.
❤ میدانی که چقدر مهربان است؟! دنبال بهانه است برای دادن جرعه ای از دریای رحمتش.وفقط یک چیز میخواهد اطاعت خالصانه :)
بی تابی ام را که دید،رفت سراغ چمدانش؛ بازش کرد. دوباره پر بود از چیزهای قشنگی که زیباییش برای کسی که درک کند خیره کننده است.
گفت:بیا بردار،ازهرکدام که میخواهی و هرچقدر دوست داری ☺
نشستم، اول بلورهای روزه را برداشتم 💎 ،بعد هم گلهای قرآن راجزء به جزء هرروز یک گل. 🌹
چندجام 🏆 دعا وگوی صلوات واستغفار وتسبیح. چند تاهم نگین انگشتری که نام ائمه رویش حک شده بود برای اینکه بیادشان باشم وکمک بگیرم ازشان.
:idea: چند چراغ نماز وتعدادی عطر خوشبوی خوشرویی وکمک به دیگران.ومقداری چیزهای دیگر.
یک چیز همیشه ته چمدانش بود که آرزوی آن را داشتم، میگفت:مدال 🏅 بندگیست. مدال اخلاص ومحو او شدن،مومن واقعی شدن. اگر خوب تلاش کردی آخرکار خودم به تو میدهمش.
بلند شدم وهدیه هایم رابرداشتم.گفت:مواظب باش باغفلت خرابشان نکنی،نگذاری دست آلوده نفس وشیطان بهشان برسد،میدانی که چقدر لطیفند!!!
.
.
.
و حالا چند روز است که مدام تذکر میدهد  مراقب باش، دارد تمام میشودها،کم کم باید بروم ها.
ومن بازهم غفلت کردم :|
چه روزهای خوب وزیبایی بود 😌
امروز داشت وسایلش راجمع میکرد.
با اینکه کمی سبک شده بودم اما هنوز مقدار زیادی زباله درونم بود. :twisted:
چندتا از هدیه ها خراب شده بود :’( وتعدادی هم سالم بود 😄 آنها را به من داد وگفت:بگذار گوشه طاقچه دلت ولی حواست بهشان باشد بازحمت به اینجا رسیدند خراب نشوند. 🙂
گفتم: نمیشود کمی دیگر بمانی؟ اینها که خراب شدند چی؟ قول میدهم…
گفت:نه گفته بودم فقط یکماه میمانم باید بروم. نا امیدهم نباش.
چشمم به همانی افتاد که از روز اول دنبالش بودم 🏅 .داشت توی چمدانش میگذاشت پس امسال هم…اشکهایم سرازیر شد 😭 😭
متوجه شد دستی از روی محبت بر سرم کشید و یک شاخه گل به من داد 🌷 شاخه گلی زیبا وخوشبو.
گفت:این هم عیدی ات.
لبخندی زدم و خوشحال شدم 😍
چمدانش را برداشت،دوباره اشکهایم راه گونه ام را درپیش گرفت دستم را به نشانه خداحافظی بالا بردم 👋 و او در لرزش قطرات اشکم دور شد و رفت.
رمضان را میگویم…

#به_قلم_خودم