دوستی دارم که سالهاست از دوستیمون میگذره، همسایه بودیم وهمبازی دوران بچگی. اما خیلی زود از شهرمون رفتند وفقط خاطرات محوی از بازیهامون باقی موند. :| تا اینکه فکر میکنم از برکت شهدا بود که بعد11سال یک روز تو یادواره شهدا دیدمش 😍 و دوباره ارتباط شکل گرفت.ازطریق همین فضای مجازی 📱
وهروقت که به شهرمون میومد وفرصت میشد حتما بهم سرمیزد یا باهم بیرون میرفتیم :) بعدهم ازدواج کرد ولی همچنان در ارتباط بودیم.
اما چندماهیه که دیگه اون دوست قبلی نیست؛ یادی از من نمیکنه.میگه سرم شلوغه و کار دارم. درکش میکنم. خودم هر وقت برسم بهش پیام میدم. 💬 یبار بهش گفتم: سلام #دوست_بی_معرفت .
میگه بیادت هستم 💭 اما نمیرسم پیام بدم 🙄 این دیگه چجور دوست داشتنه؟ اگه من هم مثل خودش رفتار کنم که دیگه دوستی ای باقی نمیمونه!!!مگه میشه کسی رو دوست داشته باشی ولی نشون ندی ⁉ خواستم فراموشش کنم اما یاد حدیثی از حضرت علی(علیه السلام) افتادم:
عاجزترین مردم کسى است که از به دست آوردن دوستان عاجز باشد و از او عاجزتر کسى است که دوستانى را که به دست آورده از دست بدهد. 1
پس گذاشتمش گوشه دفترچه دوستیهام باشه؛ برای اینکه گاهی احوالی ازش بپرسم.

فکر کردم من هم همینطورم!!! میگم امام زمان(عج الله تعالی فرجه) رو دوست دارم :) اما چقدر برایش وقت گذاشتم؟ ⏰ چه کاری برای خوشحالیش کردم؟ هربار گرفتاری وغفلت را بهانه کردم وفقط موقع مشکلاتم بیادش بودم :| درحالیکه امام عصر همیشه بیاد ما هستند ودرحق ما دعا میکنند. که خودشون فرمودند: ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم، که اگر جز این بود گرفتاری‌ها به شما روی می‌آورد و دشمنان شما را ریشه کن می‌کردند. پس از خدا بترسید و ما را پشتیبانی کنید. ٢
میدونم انقدر مهربون هستند که من رو کنار نگذارن. اما نکنه منم برم گوشه ای از دل آقا ❤
نکنه وقتی بهشون سلام بدم در جوابم بگن: سلام #بی_معرفت… 😭 😭 😭
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

#به_قلم_خودم

1.مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 14
٢.بحارالأنوار، ج 53، ص 175