توکل یعنی تکیه واعتماد بر خدا؛بطوری که قلب با یاد او آرام گیرد وبر اسباب وعلل طبیعی تکیه نکند.واین منافاتی با تحصیل اسباب ندارد وبی اعتنایی به آنها خلاف سنت وشریعت است.بلکه انسان باید از طریق اسبابی که خداوند در اختیارش قرار داده مثل: زراعت، صنعت، تجارت و… درپی روزی حلال باشد.واگر به خدا توکل داشته باشد او به بهترین نحو خواسته ها را محقق میکند.

توکل یعنی اعتقاد وباور داشته باشیم غیرخدا موثری نیست وهمه امور بندگان را اوخود برعهده میگیرد وبه تمامش توجه دارد"توحید افعالی” وقلب از اوهام جدا وبه حقیقت پیوسته وبه ضعیف دل نبدد واز آنچه مخوف نیست نهراسد.

دراین صورت حالت آرامش وطمانینه ای حاصل میشودوامور را به او وامیگذارد ویقین دارد هرچه با او کرد به صلاحش هست.ولی کسی که یقین ندارد وبا ترس وگمان قدم بر میدارد واز هوای نفس پیروی میکند هرگز به آرامش نخواهد رسید…